AVENA

AVENA

praeter tenuem ac levem folliculum, quô tegitur, bifidum et hiantem, quô semitectum apparet eius granum, glumam etiam bene spislam sive tunicam craslam et corpori stricte adhaerentem habet, quô involvitur: unde μάλιςτα πολύλοπον τὸν βρόμον, aflerit Theophrastus Histor l. 8. c. 4. Quare Plinus, cum ait l. 18. c. 7. Tunicae frumento plures. Hordeum maxime nudum et arinca, sed praecipue avena: aut nescivit, quid eslet avena, ut valde verisimile est Salmasio; aut in grano eius tunicam illam crassam, quô operitur, quasi cutem tantum consideravit grani. quomodo inter γυμνόςπ ερμα avenam non male numeravit. Etenim folliculi illi volantes, quibus ambitur eius semen, non granum ipsum preslule operiunt, sed nudum ostendunt, etc. Quadrupedum pabulum esse, Hesychius ait, hodieque iumentis pro pabulo praebetur. Und Avena, publice in Magnatum aedibus, officialibus olim ac domesticis distribui solita est, a Camerariis vel Senescallis, uti docet vetus Poema MS. Gall. de Parise la Duchesse:

Quand ils orent mange el palais sont entrez,

A une cheminee s'assirent lez a lez,

Li Chamberlains commence l'Avoine a escrier;

Qui or veut de l'avoine, s'en vinge demander:

apud Car. du Fresne, qui hanc in rem quoque Bertrandum Clericum in Poemate itidem MS. de Gerardo Viennensi laudat. Abatis id munus fuisle, docet Ebrardus Bethun.

Abatis ad cenam dat equis Abbatis avenam.

Cuius munus graphice describitur, in Bulla Aurea Caroli IV. Imperator. c. 27. ubi de Ducis Saxoniae officio, in inauguratione Imperatoris agitur, unde Abatis et Marescallorum munus idem fuisse, colligitur. Vide quae supra diximus, in voce Abatis. Apud veteres vero Romanos, qui avenam, utpote inter vitia frumenti illis habitam, non serebant, hordeum equis dabatur. Unde apud Plaut. Asin. Actu. 3. sc. 3. v. 116. Demam tibi de hordeo, si tolutim badissas. Et Hordearius missus, quod quadrigis pro praemio hordeum dabatur. Idem et Graeci faciebant, unde κριθῶντα πῶλον dixêre. At Germaniae populos avenam serere; neque aliâ pulte vivere, traditum Plinio l. 18. c. 17. quam pultem hodieque in deliciis habent. Idem ab Orientis parte intima gentem esse scribit, ore concretô et naribus carentem, quae unô tantum foramme spirat, potumque calamis avenae trahit, et grana eiusdem avenae sponte provementis ad vescendum, l. 6. c. 30. quod ad Oaeones, Scythicam seu Germanicam gentem perperam trahit Solinus c. 19. etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 217. 218. 386. et seqq. et hîc infra, ut et voce Bromes.